vanaf 1 oktober 2018 mocht ik als coördinator de mooie taak op me nemen om Inloophuis Scarabee verder te laten groeien. Dit betekende concreet, het bezoekersaantallen laten groeien, meer bekendheid genereren, het aantal vrijwilligers en het aanbod van activiteiten laten groeien. Als ik het afgelopen jaar bekijk dan denk ik dat we daar met z'n allen (dit lukt niet zonder het bestuur en de andere vrijwilligers), goed in zijn geslaagd en daar mogen we trots op zijn.

Mijn/ons doel was (is nog steeds), beter zichtbaar worden en de verbinding leggen met de formele zorg. Tijdens de gesprekken met de professionals die veelal werken met oncologische patiënten, bleek dat ze wel "ongeveer" wisten wat een inloophuis was, maar welke belangrijke aanvulling we met onze psychosociale zorg, gerichte activiteiten, lotgenotengroepen en thema avonden zijn op hun al uitgebreide zorg, dat wisten ze eigenlijk niet.

Pijnlijk genoeg betekent dit dat mensen mensen die kanker krijgen, hun directe naasten of de nabestaanden , niet op ons huis, ons aanbod en de psychosociale ondersteuning worden gewezen.